Zowat alle OCMW’s maken zich ernstige zorgen over de vloedgolf van
nieuwe kandidaten voor een leefloon die ze over zich heen gaan krijgen
zodra de werkloosheidsuitkering in de tijd beperkt wordt. “Ook hier
leeft die bezorgdheid natuurlijk. Volgens de VDAB zou het in Hasselt
gaan om 466 mensen die door deze federale maatregel getroffen worden.
Volgens inschattingen zou een derde daarvan instromen bij het
OCMW om een leefloon aan te vragen. Concreet zijn dat 155 Hasselaren”,
zegt Astrid Franssens (CD&V), schepen van Welzijn. “Dat is een
stijging van 12 procent. Als die mensen allemaal in aanmerking komen
voor een leefloon kijken we naar zo’n 400.000 euro extra uitgaven
voor het leefloon en 200.000 euro aan personeelskosten. We zouden
drie extra maatschappelijk werkers nodig hebben.”
zodra de werkloosheidsuitkering in de tijd beperkt wordt. “Ook hier
leeft die bezorgdheid natuurlijk. Volgens de VDAB zou het in Hasselt
gaan om 466 mensen die door deze federale maatregel getroffen worden.
Volgens inschattingen zou een derde daarvan instromen bij het
OCMW om een leefloon aan te vragen. Concreet zijn dat 155 Hasselaren”,
zegt Astrid Franssens (CD&V), schepen van Welzijn. “Dat is een
stijging van 12 procent. Als die mensen allemaal in aanmerking komen
voor een leefloon kijken we naar zo’n 400.000 euro extra uitgaven
voor het leefloon en 200.000 euro aan personeelskosten. We zouden
drie extra maatschappelijk werkers nodig hebben.”
EXTRA INSPANNINGEN
Maar tegelijk kunnen ze in Hasselt, met financiële steun van Vlaanderen,
voorleggen dat het ook kan: via het ‘Lokaal Activeringspact 1’
hebben ze 315 leefloners aan de slag gekregen en gehouden (minstens dagen in vier maanden). “Op initiatief van
ministers Jo Brouns en Bart Somers is dat pact
in het leven geroepen. Om leefloongerechtigden
aan de slag te krijgen en korter bij de gewilde
Vlaamse werkzaamheidsgraad van 80 procent
te komen. Gemeenten die extra inspanningen
leveren om leefloners te activeren en boven het
Vlaams gemiddelde van 20 procent komen, krijgen
financiële ondersteuning.”
voorleggen dat het ook kan: via het ‘Lokaal Activeringspact 1’
hebben ze 315 leefloners aan de slag gekregen en gehouden (minstens dagen in vier maanden). “Op initiatief van
ministers Jo Brouns en Bart Somers is dat pact
in het leven geroepen. Om leefloongerechtigden
aan de slag te krijgen en korter bij de gewilde
Vlaamse werkzaamheidsgraad van 80 procent
te komen. Gemeenten die extra inspanningen
leveren om leefloners te activeren en boven het
Vlaams gemiddelde van 20 procent komen, krijgen
financiële ondersteuning.”
Voor Hasselt moesten ze boven de 181 zitten, het
zijn er bijna het dubbele geworden. “Hoe? We hebben
heel erg ingezet op een verlaging van de (administratieve)
werklast van de maatschappelijk werkers en
hebben hen letterlijk de boer opgestuurd. Waar ze voorheen
achter hun computer op zoek gingen naar vacatures
en de cliënt daarmee op pad stuurden, hebben we hen nu de
kans gegeven om zelf de botten aan te trekken. Met andere woorden de maatschappelijk werkers van het OCMW zijn zelf naar de industrie
zijn er bijna het dubbele geworden. “Hoe? We hebben
heel erg ingezet op een verlaging van de (administratieve)
werklast van de maatschappelijk werkers en
hebben hen letterlijk de boer opgestuurd. Waar ze voorheen
achter hun computer op zoek gingen naar vacatures
en de cliënt daarmee op pad stuurden, hebben we hen nu de
kans gegeven om zelf de botten aan te trekken. Met andere woorden de maatschappelijk werkers van het OCMW zijn zelf naar de industrie
getrokken, naar de bedrijven, naar tewerkstellingsplaatsen om het pad voor de
cliënten te effenen en werkgevers warm te maken voor de doelgroep.”
cliënten te effenen en werkgevers warm te maken voor de doelgroep.”
Daarna gaan ze met de cliënten hand in hand naar de werkplek en ook
achteraf is er zowel voor werkgever als ex-leefloner ondersteuning.
Astrid Franssens: “De nood aan deze mensen is er, dat weten we.
Bedrijven zijn op zoek naar personeel, naar deze grijze raven met
ondersteuning. Want witte raven zijn er nog amper of niet te vinden.
Het is een win-win voor beide partijen: de werkgevers vinden
personeel, de cliënten zelf ervaren het welzijn van werk te hebben,
want een job is belangrijk om je goed te voelen.”
achteraf is er zowel voor werkgever als ex-leefloner ondersteuning.
Astrid Franssens: “De nood aan deze mensen is er, dat weten we.
Bedrijven zijn op zoek naar personeel, naar deze grijze raven met
ondersteuning. Want witte raven zijn er nog amper of niet te vinden.
Het is een win-win voor beide partijen: de werkgevers vinden
personeel, de cliënten zelf ervaren het welzijn van werk te hebben,
want een job is belangrijk om je goed te voelen.”
Ze hebben intussen zelfs maatschappelijk werkers aangesteld die
‘netwerken’ in het wereldje van de ondernemers om zo werkgevers
te vinden die bereid zijn deze mensen een kans te geven.
“Op die manier doen we ook een oproep aan de bedrijven om
ook hun verantwoordelijkheid op te nemen. Gezien de maatschappelijke
context en de beperking van de werkloosheidssteun
in de tijd gaan we het samen moeten doen. We zullen ook
creatief samen moeten gaan nadenken over activering, sociaal
ondernemen, individueel maatwerk…”
‘netwerken’ in het wereldje van de ondernemers om zo werkgevers
te vinden die bereid zijn deze mensen een kans te geven.
“Op die manier doen we ook een oproep aan de bedrijven om
ook hun verantwoordelijkheid op te nemen. Gezien de maatschappelijke
context en de beperking van de werkloosheidssteun
in de tijd gaan we het samen moeten doen. We zullen ook
creatief samen moeten gaan nadenken over activering, sociaal
ondernemen, individueel maatwerk…”
COMFORTZONE
Maar maatschappelijk werkers zijn gewend om de ziekenkas van hun
cliënten in orde te brengen of een woonst te helpen zoeken. Naar
een bedrijf stappen, lijkt toch uit hun comfortzone? “Inderdaad, maar
op deze manier proberen we de werkdruk onder controle en werkbaar
te houden. Met alles wat er door die nieuwe regelgeving op de werkloosheidssteun
op ons afkomt. En tegelijk willen we zorgen voor die heel kwetsbare
groep van cliënten”, besluit schepen Franssens.
cliënten in orde te brengen of een woonst te helpen zoeken. Naar
een bedrijf stappen, lijkt toch uit hun comfortzone? “Inderdaad, maar
op deze manier proberen we de werkdruk onder controle en werkbaar
te houden. Met alles wat er door die nieuwe regelgeving op de werkloosheidssteun
op ons afkomt. En tegelijk willen we zorgen voor die heel kwetsbare
groep van cliënten”, besluit schepen Franssens.