De geschiedenis van Kuringen Sint-Jansheide is in dermate dezelfde als deze van Kuringen centrum, Schimpen en Tuilt. Enkel dat de heide eerder schaars bewoond bleef tot na de eerste wereldoorlog. En de echte groei van de Kuringse Sint- Jansheide pas van start is gegaan na de tweede wereldoorlog. De dag van vandaag in 2017 is er nog altijd een enorme groei en expansie te bespeuren. Het aantal verkavelingen en woningen die er de laatste 10-15-jaar zijn opgebouwd en de geplande werken die er zitten aan te komen de volgende jaren spreekt tot de verbeelding. De obstakels en aanleiding, die meteen de reden waren dat dit stukje Kuringen eerder stiefmoederlijk werd behandelt in het begin van de 20ste eeuw, Waren onder anderen; de minder vruchtbare grond, de Demer en nadien de verdere aanlengen van het Albertkanaal. Door dit laatste werd de heide geheel afgesneden van het centrum. Het was nu nog moeilijker om de enkelingen “heidebewoners” die hier woonden te bereiken. Het zou nog jaren duren vooraleer de heidebewoners van dezelfde faciliteiten konden genieten als die van het Kuringen centrum, schimpen en Tuilt. Hierdoor werden de heidebewoners als achtergestelde vieze, vuile, heidekrabbers bestempeld. Hier was geen elektriciteit , geen stromend water, geen wegen, geen riolering enz……… . Als je toen op de heide woonde en een vergelijk maakt met de late middeleeuwen, was er amper verschil te bemerken. De heide was voor de jongeren van Kuringen Centrum verboden terrein, de kinderen werden door hun ouders bang gemaakt over de bewoners achter het kanaal. Het waren rare mensen, het was er donker, vuil en je kon amper bij de bewoners geraken. Toch zien we vandaag dat Kuringen Sint-Jansheide een groeiende en bloeiende gemeenschap is, waar mensen welkom zijn en er kunnen genieten van de prachtig bewaarde natuur.